พงษ์พันธ์ พงษ์โสภา (2542
: 77) การเรียนรู้ เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งของชีวิต
การเรียนรู้จะช่วยให้คนเราสามารถเข้ากับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตหรือสามารถปรับสิ่งแวดล้อมให้เข้ากับตัวเองได้เหมาะสม
ดังนั้น คนเราควรมีการเรียนรู้อยู่เสมอและเป็นไปอย่างต่อเนื่องตลอดชีวิต
ด้วยเหตุนี้ นักจิตวิทยา ครู อาจารย์ ตลอดถึงผู้ที่เกี่ยวข้องในแวดวงการศึกษา
จึงให้การสนใจเรื่องของการเรียนรู้เป็นอย่างมาก ทั้งนี้ เพราะชีวิตความเป็นอยู่
และการประพฤติปฏิบัติของคนเราจะเป็นไปในรูปแบบใด
ย่อมขึ้นอยู่กับการเรียนรู้เป็นสำคัญ
วารินทร์
สายโอบเอื้อ (2529:41) การเรียนรู้มีความสำคัญยิ่งต่อพฤติกรรมของมนุษย์และสัตว์
โดยเฉพาะคนเราเกิดมาจะต้องพบเจอกับเหตุการณ์ต่างๆ ที่เปลี่ยนแปลอยู่ตลอดเวลา
ตลอดชีวิตของคนเรานั้น มีการเรียนรู้ต่างๆมากมาย เช่น เรียนรู้วิธีแก้ปัญหา
เวลาหิว เวลาหนาว เวลาเจ็บป่วย เรียนรู้นิสัยต่างๆในการดำรงชีวิต เรียนรู้ในการที่จะติดต่อกับผู้อื่น
การทำงานร่วมกับผู้อื่น เรียนรุ้ในห้องเรียน
เรียนรู้ในการอยู่ร่วมกันของสามีและภรรยา
เรียนรู้วิธีทำงานร่วมกันอย่างมีประสิทธิภาพ
ตลอดจนเรียนรู้วิธีปฏิบัติเพื่อให้อยู่ร่วมกันในสังคมได้
นุชลี อุปภัย (2555 :128) การเรียนรู้หรือการเปลี่ยนแปลงความรู้สึกนึกคิดและพฤติกรรมสามารถเกิดขึ้นได้ตลอดเวลาทั้งที่บุคคลรู้ตัวและไม่รู้ตัว
ที่สำคัญการเปลี่ยนแปลงนั้นอาจเป็นไปได้ทั้งทางบวกและทางลบ อย่างไรก็ตาม
การจัดการสอน
ผู้สอนจะต้องพยายามหาหนทางทำให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้หรือเกิดการเปลี่ยนแปลงความรู้สึกนึกคิดและพฤติกรรมไปในทางที่ดีขึ้น
ซึ่งเรียกว่า การให้การศึกษา ดังนั้น
เรื่องราวและรายละเอียดของการเรียนรู้ของการเรียนรู้จึงเป็นเนื้อหาสาระสำคัญที่ผู้สอนควรทราบ
เพื่อจะได้สามารถจัดดำเนินการเรียนการสอนให้ผู้เรียนเกิดการเรียนรู้ได้ดี
โดยมการวางแผนและกำหนดกลยุทธ์ในการสอนที่เหมาะสม
เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการสอนที่วางไว้
รวมทั้งช่วยเสริมสร้างคุณลักษณะอันพึงประสงค์ให้เกิดกับผู้เรียนได้อย่างครบถ้วน
ดังนั้นจึงสรุปความสำคัญของการเรียนรู้ได้ว่า
การเรียนรู้เป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิตที่มีผลต่อพฤติกรรมของมนุษย์และสัตว์
ซึ่งในแต่ละวันจะต้องพบเจอกับเหตุการณ์ต่างๆที่มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา
การเรียนรู้จะช่วยให้เราสามารถเข้ากับสถาณการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นหรือสามารถปรับสิ่งแวดล้อมให้เข้ากับตัวเองได้อย่างเหมาะสม เพราะชีวิตความเป็นอยู่
และพฤติกรรมจะเปลี่ยนไปในรูปแบบใด ย่อมขึ้นอยู่กับการเรียนรู้เป็นสำคัญ
พงษ์พันธ์
พงษ์โสภา. (2542). จิตวิทยาการศึกษา. กรุงเทพฯ : พัฒนาการศึกษา.
วารินทร์
สายโอบเอื้อ. (2529). จิตวิทยาการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : ภาควิชาจิตวิทยาและการแนะแนว วิทยาลัยครูพระนคร.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น